Napkin หรือ ผ้าเช็ดปาก คือหนึ่งในเครื่องเรือนที่ขาดไม่ได้บนโต๊ะอาหารที่ภัตตาคาร โรงแรมหรือร้านอาหารรู้จักกันดี
ซึ่งผ้าเช็ดปากที่ฟังเผิน ๆ อาจดูเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ แต่ที่จริงแล้ว Napkin เป็นหนึ่งในสิ่งที่สะท้อนถึงความใส่ใจของผู้จัดงานได้เลยทีเดียว เนื่องจากผ้าเช็ดปากนั้นถือได้ว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญที่จะทำให้โต๊ะอาหารสวยงามและมีความครบครัน เติมเต็มพื้นที่ว่าง ๆ ของโต๊ะอาหารให้โดดเด่นมากขึ้น และที่สำคัญยังมีประโยชน์ใช้สอยได้อีกด้วย
แล้วผ้าเช็ดปากนี้มีจุดเริ่มต้นที่ไหนล่ะ ?
จุดกำเนิดของผ้าเช็ดปากที่ใช้บนโต๊ะอาหารนั้น เริ่มต้นมาจากยุคศตวรรษที่ 15 - 16 ที่ประเทศอังกฤษ บรรดาคุณแม่บ้านที่ต้องคอยเก็บกวาดทำความสะอาด คิดหาวิธีป้องกันไม่ให้เสื้อผ้าเลอะเทอะขึ้น โดยการนำผ้ามาผูกไว้ที่คอเสื้อของทุกคนในบ้านเพื่อป้องกันไม่ให้เสื้อผ้าเลอะระหว่างมื้ออาหาร
ซึ่งผลปรากฏว่าผ้าผืนนั้นไม่เพียงป้องกันเสื้อผ้าเลอะเท่านั้น แต่ยังเป็นจุดกำเนิดของผ้าเช็ดปากเพิ่มขึ้นอีกด้วย จึงเป็นที่มาของการมีผ้าเช็ดปากอยู่บนโต๊ะอาหารในทุกครั้งที่มีการรับประทานอาหารจนได้รับความนิยมมาจนถึงปัจจุบันนั่นเอง
โดยในทุกวันนี้ผ้าเช็ดปากก็มีมากมายหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นชนิดของผ้าและการพับผ้า ไม่ว่าจะเป็นการเลือกผ้า การรีด การลงแป้ง การเลือกใช้ผ้าเช็ดปากตลอดจนการพับเป็นรูปต่าง ๆ ที่สวยงาม เช่น พับเป็นดอกไม้หลากหลายชนิด ทั้งดอกทิวลิป ดอกหน้าวัว ดอกคาร์เนชั่น ดอกกุหลาบ ฯลฯ ตามแต่ความเหมาะสมและความต้องการของเจ้าภาพที่จัดงานสังคมในประเภทต่าง ๆ
ด้วยเหตุนี้ผ้าเช็ดปากที่อยู่บนโต๊ะอาหารจึงไม่ใช่แค่ผ้าเช็ดปากธรรมดา แต่ยังสะท้อนถึงความใส่ใจในการจัดวางโต๊ะอาหารให้โต๊ะอาหารออกมาสมบูรณ์แบบอีกด้วย